سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

رسول خدا -صلی الله‌ علیه‌ وسلّم- از نظر شخصیتی، در بالاترین مقامات قُرب پروردگارش بود؛ اما هنگامی که در مقام ارشاد توده‌ی مردم برمی‌آمد، آنان را به چیزی دعوت می‌کرد که یک فرد عادی نیز از عهده‌ی آن بربیاید، و این بدان معناست که او به اوج قله‌های کمال رسیده بود!!

زیباترین حالت انسان، زمانی است که سجده می‌برد...

زیباترین سجده نیز هنگامی ‌است که رسول خدا (ص) سجده می‌‌برد..!! سجده چیست؟ این است که هفت عضو بدنت: صورت، دو دست، دو زانو و دو پایت را به خاطر تکریم و تعظیم خدا و خشوع در برابر او بر زمین بگذاری.

رسول خدا (ص) این سجده را در نماز و در سجده‌های تلاوت،هنگام خواندن قرآن و رسیدن به آیات مشخصی که تعدادشان یازده مورد در قرآن کریم است، مقرر داشته است. از این رو، رسول خدا (ص) پس از تلاوت هر یک از این آیات، شتابان به سجده می‌رفت، از جمله آیه ذیل:

اکنون به یکی از نشانه‌‌های اعجاز این شخصیت معجزه‌آسا می‌پردازیم...

اگر سازمان ملل از سوی تمامی کشورهای جهان مأمور شود تا تظاهراتی را سامان دهی کند که در یک زمان و در یک مسیر، همگی مردم جهان را در بربگیرد، هرگز قادر به انجام آن نخواهد بود و در پاسخ خواهد گفت: این کار غیر ممکن است...

چگونه شش میلیارد نفر در یک زمان و در یک مسیر حرکت کنند؟

رسول خدا (ص) نظم و نظام بی‌نظیری را ابداع کرده است و برای امّت‌اش امتیاز ویژه‌ای به روز جمعه داده است و آن‌چنان ارزش و بهایی به آن بخشیده که هیچ کس جز او از عهده‌ی آن برنمی‌آید!!

پیامبری که در محیطی دور از شاخه‌ی تمدّن زندگی کرده، توانست روز جمعه را در سطح پیشرفته‌ترین و والاترین تمدّن‌ها ساماندهی کند!

چه رازی در روز جمعه نهفته است؟! رسول خدا (ص) به گوش تمام جهانیان می‌رساند که روز جمعه بزرگ‌ترین روز هفته است:

(8)
او یک انسان بود امّا فراتر از انسان‌ها، یک بشر بود امّا فراتر از سطح بشر؛ او رحمت بود اما گسترده‌ترین و فراخ‌ترین رحمت...
«عَنْ عائشَة، أنَ النَبیَّ (ص)، قبَّلَ عُثمانَ بنِ مظعونٍ، وَ هُوَ مَیِّتٌ، وَ هُوَ یَبکی»
«از عایشه (رض) روایت شده است که پیامبر (ص) در حالی که گریه می‌کرد، پیکر بی‌جان عثمان بن مظعون را بوسید».
رسول خدا (ص) یکی از یاران‌اش می‌میرد و بر پیکر بی‌جان او وارد می‌شود و در حالی که اشک از چشمان‌اش سرازیر است، او را می‌بوسد!!

(7)

رسول خدا (ص) در شب شگفت‌تر از روز است. او در روز، دنیا را پر از پیکار و مبارزه کرده بود و عرصه را بر کافران تنگ کرده بود. او در نبردی بی‌امان به مصاف آنها رفته بود؛ یا می‌بایست به فرمانروایی و فریادرسی‌‌‍‍‍ »الله» گردن نهند، یا این که راه تبلیغ دعوت را بر او سد نکنند و یا آماده‌ی جنگ با مسلمانان باشند.

(5)

پیامبر (ص) در حدیثی می‌فرماید: « تَفضُلُ صَلَاةُ الجَمِیعِ، عَلَی صَلَاةِ الرَّجُلِ وَحدَهُ، بِسَبعٍ وَ عِشرِینَ دَرَجَةً» «نماز جماعت بیست و هفت برابر نماز انفرادی، فضیلت و برتری دارد. » (روایت از ‌ترمذی)

چرا نماز جماعت این فضیلت را داراست؟

فراتر از جهان متمدن!!

عقب افتادگی برخی از ملّت‌های مسلمان شاید انسان را دچار این تصوّر کند که منشأ آن آموزه‌های رسول خدا (ص) است که مردم از آن تبعیّت میکنند؛ امّا این توهّمی بیش نیست؛‌ زیرا رسول خدا(ص) از فساد و عقب‌افتادگی این ملّت‌ها بیزار است.

رسول خدا(ص) مصرّانه عموم مردم را به پاکیزگی دعوت می‌کند؛‌ تا جایی که آن را اساس و پایه‌ی هر عبادتی به شمار آورده است. به عنوان مثال، صحّت و مقبولیت نماز را مشروط به داشتن وضو کرده است؛ یعنی از مسلمانان می‌خواهد هر روز پنج بار وضو بگیرند!!

پیامبر راهگشا!! 

پیامبر(ص) در حدیثی زیباترین هدیه را به انسان‌ها تقدیم می‌کند و می‌فرماید:

«إِذَا تَوَضَّأََ العَبدُ المُسلِمُ -أَوِ المُؤمِنُ - فَغَسَلَ وَجهَهُ، خَرَجَت مِن وَجهِهِ کُلُّ خَطیئَةٍ نَظَرَ إِلَیهَا بِعَینِهِ، مَعَ المَاءِ – أَو مَعَ آخِرِ قَطرِ المَاءِ أو نَحوَ هَذَا – فَإذَا غَسَلَ یدیهِ خَرَجَت مِن یدَیهِ کُلُّ خَطِیئَهٍ بَطَشَتهَا یدَاهُ، مَعَ المَاءِ – أَو مَعَ آخِرِ قَطرِ المَاء – حَتَّی یخرُجُ نَقیا مِن َالذُّنُوبِ»[1]

«هرگاه بنده‌ی مسلمان وضو بگیرد و صورتش را بشوید، تمام گناهانی که با چشمان‌اش مرتکب شده، با ریزش آخرین قطره‌های آب، از او زدوده می‌شوند؛ و هرگاه دستان‌اش را بشوید، تمام گناهانی که با دو دست انجام داده، با چکیدن آخرین قطره‌های آب از بین می‌روند؛ تا این که از تمام گناهان پیراسته می‌شود.»

کلید...!! 

تمام مردم جز رسول خدا (ص) حیران و سرگشته‌اند...

او به تنهایی بر قلّه‌ها می‌ایستد و به درماندگان لبخند می‌زند. .. و کلید زندگی را در دستان مبارکش برای آنان تکان می‌دهد....

این کلید چیست؟

کلید، این گفتار گهربار او است: «إنَّمَا الأعمَالُ بِالنِّیّاتِ، وَ إنَّمَا لِکُلِّ امرِِئٍ ما نَوَی»: ارزش کارهای انسانها به نیت‌هایشان بستگی دارد، و هرکس تنها پاداش نیّتی را می‌گیرد که هنگام انجام کار داشته است...